Let my dreams land like snow

Πέρασαν οι γιορτές, οι διακοπές όλα έφυγαν. Πίσω στην πραγματικότητα λοιπόν...Εντάξει έρχονται εκπτώσεις στα μαγαζιά αλλά και πάλι έχουμε δουλειές, μαθήματα και υποχρεώσεις. Και ακόμα να χιονίσει...Μία άσπρη μέρα δεν έχουμε δει. Κρίμα. Θα ανακουφιζόταν πραγματικά η ψυχή μου αν έβλεπα λίγο χιόνι. Δεν ζήτησα πολλά. Λίγο χιόνι, λίγες νιφάδες, λίγο μελαγχολικό ουρανό που νοσταλγεί λίγο ήλιο. 

Έλα Άδη που δεν θες να στεναχωρήσεις και 'συ λίγο την Δήμητρα. Βλέπεις πως νιώθω ? Γιατί να μην μπορώ να νιώσω και εγώ αυτή την ευχαρίστηση που νιώθει η συγκεκριμένη αλεπού. Μια χαρά περνάει, την καταβρίσκει θα έλεγα.

Αλλάζοντας θέμα σκέφτομαι την λέξη αποτυχία. Πραγματικά, υπάρχει αυτή η λέξη στο λεξιλόγιο μας? Απαράδεκτο αφού κάθε άνθρωπος έχει ένα έμφυτο ταλέντο/ικανότητα μέσα του και είναι ξεχωριστός, ακόμα και αν δεν ξέρει να κάνει μία μαθηματική πράξη σωστά. Πως μπορείς να τον αποκαλείς αποτυχημένο? Χωρίς να ξέρεις τι ψυχολογικό πρόβλημα του μεταφέρεις? Χωρίς να ξέρεις τι μπορεί να έχει τραβήξει στη ζωή. Χωρίς να ξέρεις αν η ζωή του τον μισεί. Αν έχει φίλους στη ζωή. Αν έχει κάποιον να μιλήσει. Εγώ πιστεύω πως έχει κερδίσει την επιβίωση στο δύσκολο παιχνίδι του χρόνου.

Λίγα από τα βραβεία του: σοφία, εμπειρία, γνώση.

Απρόβλεπτη γυναίκα η ζωή. Δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει η επόμενη κίνηση της.