I'm back!

Ω Θεέ αν υπάρχεις συγχώρεσε με που άφησα το blog μου τόσο καιρό χωρίς ίχνος ενδιαφέροντος. Λοιπόν ας ξεκινήσουμε από εκεί που το αφήσαμε. Αρχικά σχολείο, μαθήματα και πολλά αποκριάτικα πάρτι. Φαΐ, φαΐ, φαΐ και ξανά φαΐ... 
Α ναι υποσχέθηκα και κάτι φωτογραφίες!

Αλήθεια, λάτρεψα το τοπίο. Φαίνεται και στη μούρη μου!

Ένας τρομακτικά όμορφος τοίχος. Ποιος ξέρει πόσα χρόνια κάθεται αμίλητος και συζητά με τα δέντρα για το πόσο τέλεια είναι η ζωή στα 1000μ. υψόμετρο.

Μην ρωτήσετε γιατί. Μου άρεσε.

Οι νεράιδες θα είναι πολύ ευτυχισμένες εκεί πάνω.

Αυτό ήταν μία ιδέα μόνο. Όλες οι άλλες φωτογραφίες (οι οποίες είναι πάνω από 100) χρειάζονται 1.000.000.000 λέξεις για να τις περιγράψω. Δυνατόν ναι μεν, αλλά η τεμπελιά με τραβάει από το μανίκι.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω θερμά την heavy metal που μου κρατάει συντροφιά όταν ο ξάδερφος μου λείπει.