Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

It's been a while..


Αγαπητό ημερολόγιο...όχι.. δεν έχω ημερολόγιο.
Εμ..επανήλθα κάπως.
Βέβαια μετά από τόσο καιρό μου φαίνεται περίεργο, ο νους ποτέ δεν σταματά να λειτουργεί και να δημιουργεί εικόνες. Αλλά εσύ, ήσουν σε ένα δικό σου κόσμο και χάθηκες λίγο μακρυά, έφυγες από τα συνηθισμένα, πράμα που κάνεις σπάνια και το μετανιώνεις συχνά. Γιατί?
Πάλι θα το μετανιώσεις? Πάλι έκανες το ίδιο λάθος και θα νιώθεις ένοχος?
Τι είναι αυτό που σε κάνει να με κινείς προς αυτό που μετά θα μισώ?
Είσαι εχθρός μου?
Μετά από αυτό το ξέσπασμα θα προχωρήσω σε ένα άλλο επίπεδο έκφρασης.
Νιώθω πως έρχομαι πιο κοντά στην ποίηση. Λατρεύω τις μαύρες ιδιότροπες γάτες, με εντυπωσιάζουν τα έργα του Poe.. Ίσως αυτό οδηγήσει στην παράνοια και στην σχιζοφρένεια αλλά από τη στιγμή που είμαι αποδεκτή από τον εσωτερικό ανεξάρτητο κόσμο μου δεν θα με ενδιαφέρει η κρίση των άλλων. Ευτυχώς, παράγοντες όπως το πιοτό δεν με επηρεάζουν.
Με καταπλακώνει ένα βάρος στο στήθος και βλέπω όνειρα που δημιουργούν αυτόν τον κρύο ιδρώτα στο αθώο σώμα μου. Η ψυχή δεν γνωρίζω αν υπήρξε ποτέ ένοχη σε άλλο σώμα.

Ναι, δείχνω μία υπερβολική αγάπη ίσως, για κάτι που θεωρούταν τότε παρανοϊκό . Εξωφρενικό. Όλα αυτά τα περίεργα που γράφω εδώ αντλούν από το νου μου. Βέβαια είχε μεγάλη επίδραση και ένας ποιητής που θαυμάζω.

Αναφορά στο έργο του Edgar Allan Poe- The Black Cat

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.