Something special!...(edited)

Αύριο σχολείο πάλι, οι βασανιστικές αυτές 5 ημέρες, που δεν περνάνε άμα δεν έχεις κάτι ενδιαφέρον να κάνεις στην τάξη.. Συντροφιά μου κρατάνε τα δύο μπλε μολύβια μου και ένας καμβάς όπως το θρανίο ή τα χαρτιά με τις γραμμές του μοναδικού τετραδίου που κουβαλάω μαζί μου (γιατί μου αρκούν τα κενά δίπλα στα κατεβατά κείμενα των βιβλίων για να σημειώσω κάτι σημαντικό)
Και βέβαια η γόμα μου!

Συνεχίζω λοιπόν το μονόλογο μου ακούγοντας Pearl Jam. Κατά προτίμηση το Black.
Και τρώγοντας κέικ. Τη σοκολάτα τη συνδυάζω με την χαλάρωση, είναι ηδονική ορισμένες φορές. Μου φτιάχνει τη διάθεση, εξάλλου σε ποιον δεν αρέσει η σοκολάτα? Η ζάχαρη που μπαίνει ανάμεσα στα δόντια, ξέροντας πως βλάπτει, κάνω πως δεν την νιώθω, αχ αυτή η γλυκιά ενοχή...
Αν και είναι ακατάλληλη η ώρα για σοκολάτα, ποιος νοιάζεται. Θα δω στο μέλλον τι κακό μου έχει προσφέρει. Μπορεί να αναπολώ το παρελθόν μετά, βέβαια, αλλά θα γνωρίζω πως το χάρηκα όσο τίποτε άλλο
Καληνύχτες~

(η πρώτη μου λέξη δεν ήταν κάποιο επιφώνημα ή κάποια συλλαβή ή ''μαμά'', ήταν ''σοκολάτα''. Το λέω παντού με υπερηφάνεια)